Roepende in de woestijn
Waar uit mijn autisme zich in? Dat is onder meer in mijn omgang met de neurotypische mens. Specifiek: het elkaar niet (altijd) begrijpen in de communicatie.
Er wordt vaak gezegd dat het niet is wát je zegt, maar hoé je het zegt. Naar mijn idee is dit niet (volledig) juist. Naast wát en hóe je iets zegt, is er namelijk nog een derde (waarschijnlijk belangrijkste) factor in het spel: de vertáálslag van wat wordt gezegd.
Ik beheers de Nederlandse taal namelijk zeer goed. Ik ben extreem open en eerlijk en erg direct. Op basis van mijn woordgebruik zou er geen misverstand in de communicatie kunnen ontstaan. Maar hoe vaak ik ook dingen aangeef en blijf herhalen, het lijkt niet over te komen waardoor ik mij vaak roepende in de woestijn voel.
De vertaalslag
En wat houdt dat dan in, zo’n vertaalslag; beter gezegd een mis-match in de vertaalslag. Voor mij houdt dit in dat de inhoud van wát wordt gezegd, verschillend wordt geïnterpreteerd. Het wordt anders opgepakt en in ons brein anders verwerkt. En doordat de inhoud anders wordt geïnterpreteerd, wordt dat wat wordt gezegd voor een deel (denk ik) ook niet begrepen en geaccepteerd. Dat wat ik bijvoorbeeld zeg, past vaak niet in de ‘sociale norm’. Het past niet in de lijn der verwachtingen. Ik krijg niet voor niets vaak te horen: ‘waarom doe je zo moeilijk’, ‘je maakt het groter dan het is’, ‘daar heb je Kirsten weer die verder denkt dan nodig is’.
Ik denk juist: ‘waarom denken mensen nooit verder’? Hierin ligt voor mij de kern. Ik denk oprecht dat veel mensen met autisme véél verder en dieper nadenken over situaties (klein en groot) dan de neurotypische mens. Zonder deze laatste groep te kort te willen doen.
Wat doet het er toe
Ik heb vanuit mijn onderneming al mooie, diepe en inhoudelijke gesprekken gevoerd met mensen met autisme. Er zitten ontzettend veel vragen in het hoofd van deze mensen. Zij geven vaak aan: ‘waarom begrijp ik de rest niet en waarom word ík niet begrepen’. Als je hoort waar deze mensen, met autisme, over nadenken en wat hen bezighoudt dan is het niet zo vreemd te noemen dat het kunnen maken van de vertaalslag met de norm vaak moeilijk is. En dat dit voor de norm andersom ook geldt.
Het brein van iemand met autisme gaat verder dan ‘leef je leven’. Hoe leef je namelijk je leven? Voor mij zit dat hem in de ‘kleinste’ dingen. Alleen al dat een enkel woord in een zin, dan wel in een gesprek, hét verschil kan maken. Of dat wat wordt gezegd, wel of niet overeenkomt met de houding die iemand daarbij laat zien. De vaak gestelde vraag ‘wat doet het er toe’, die doet er júist toe. Al deze vragen doen er toe om ons, dan wel mijn, leven te kunnen leiden. Het is hard werken. Maar het maakt het leven ook zoveel rijker.
Zelfstandig ondernemer
Dit is een van de redenen dat ik heb besloten zelfstandig ondernemer te worden. Ik had te vaak last van een mis-match in de communicatie en daardoor veel frustratie. Frustratie wat invloed had op mijn dagelijkse leven. Slechts 6 jaar heb ik volledig in loondienst gewerkt. Maar vanaf het begin af aan zijn er eindeloos situaties geweest die mij veel frustratie hebben bezorgd en het gevoel hebben gegeven een roepende in de woestijn te zijn. Vele malen heb ik mensen hun wenkbrauwen naar mij zien optrekken. Vele malen heb ik zelf mijn wenkbrauwen opgetrokken. En vele malen hebben beide partijen met vraagtekens boven hun hoofd elk hun eigen weg weer vervolgd.
Balanceren tussen twee werelden
Ik denk dat wanneer iemand met autisme dit leest hij/zij niet per se voorbeelden nodig heeft om te begrijpen wat ik bedoel. Dit mis-matchen met de ‘buiten wereld’ is één van mijn grootste obstakels in het gevoel dat mijn leven vaak als een strijd voelt dan wel heeft gevoeld.
Ik leg hier absoluut niet de ‘schuld’ bij de ander neer. Het is het besef dat het balanceren is. Balanceren tussen twee verschillende werelden van hoe elkaar te begrijpen.
Hoe hiermee om te gaan
Zoals ik op mijn website vermeld heb, is dat je zelf keuzes in je leven kan maken. Dat je zelf het verschil kan maken om jouw juiste pad te vinden. Natuurlijk kan niet iedereen de keuze maken om voor zichzelf te starten of van baan te wisselen. Wat ik echter wel weet is dat je een keuze kan maken, hoe klein dan ook. Je mag vertrouwen op jezelf. Op je eigen kunnen, maar ook op je eigen grenzen. Het is een hele zoektocht, en vaak zeker geen makkelijke. Maar sterker uit de strijd komen door dicht bij jezelf te blijven: ik geloof erin.
